Lang saai technisch verhaal over niet werkende...

Lang saai technisch verhaal over niet werkende computers...met euforisch einde in de bioscoop!

Net weer eens mijn band geplakt.. lijkt wel standaard maandag middag job te zijn, vlak voordat ik mijn blog ga schrijven. Toen ik gister mijn lekke band kreeg, gingen we te voet verder en 5 minuten later liep ook Erik zijn band leeg.. terwijl we liepen..

Dinsdag ochtend beginnen we de les weer met wat voorbeeld filmpjes. Daarna geef ik montage les terwijl Erik al vast begint met het monteren van de film. Ook moet er een definitieve titel komen voor de film en word er een soundtrack opgenomen.

's Avonds ook montage les, maar daar zit een student tussen die ik zelfs de trackpad van de laptop moet uitleggen. Er is dus een heel verschil in niveau.

Na de les gaan we eten aan de waterkant. Daar zit Rinaldo, de directeur van de academie. Hij is net terug gekomen van 2,5 week Philadelphia voor een expo. We drinken gezellig een biertje, terwijl we zien dat een man een andere man wegslaat met een stok. Ze zijn beide niet helemaal 100%, maar volgens Rinaldo heeft de man met de stok zichzelf aangesteld om te zorgen dat mensen die daar zitten niet lastig gevallen worden door bedelaars. In ruil voor eten van de standjes. Als ie niemand achterna zit, praat ie tegen zichzelf.

Woensdag gaan Erik en ik ook weer vroeg naar de Academie om te monteren, de tijd begint te dringen. Er zijn studenten van de ochtendgroep gekomen met een ontwerp voor een poster/flyer. De middaggroep lukt het niet, dus zetten we even snel iets in elkaar zodat het naar de drukker kan. Maar niet voordat we toestemming over de offerte hebben van de mensen van Cultuur, dus duurt het toch weer een dag langer.

Erik en ik nemen ieder een film voor onze rekening. Ik ga de film van de ochtend groep monteren. Maar de iMac's die hier staan kunnen het eigenlijk niet aan. Telkens als ik een nieuw stukje film op de tijdlijn zet hangt de computer even. En als ik dan weer terug klik hangt ie ook. En dat is nou net wat ik heel de dag moet doen. Dus de helft van de tijd zit ik naar een strandbal te kijken. (voor de niet mac gebruikers onder ons, dat is de equivalent voor de zandloper van Windows)

In de loop van de dag komt er een journalist van 'De Ware Tijd' langs. Dit is de kwaliteitskrant van Suriname. De eerste vraag is: "Waarom een video workshop?" Dus wij beginnen een inhoudelijk verhaal. "Maar dit is toch een kunstacademie?" vraagt ze dan. Wij gaan door met ons verhaal, maar dan word duidelijk dat ze echt niet snapt waarom video op een kunstacademie. We moeten dus uitleggen dat kunst niet alleen schilderen en beeldhouwen is. Dat vind ze maar raar... Ze verteld dat ze zelf ook op een kunstacademie heeft gezeten. Dat ze daar journalistiek heeft gestudeerd, maar dat fotografie en video ook kunst kan zijn heeft ze nog nooit gehoord. Ik noem een voorbeeld van Marcel Pinas, zo'n beetje de bekendste kunstenaar van Suriname, waar we 2 weken geleden nog op bezoek waren bij Moengo. Dat werk kent ze wel.. maar de link had ze nog niet gelegd. Er komt nog even een fotograaf langs en dan is het interview alweer voorbij.

Donderdag ochtend wilde we de les weer beginnen met weer wat voorbeeld filmpjes van film credits, maar de VGA kabel van de computer naar de beamer was weg. Hij bleek uitgeleend te zijn. Er zijn 2 beamers op de academie, maar ze hebben maar 1 kabel. Dus dat is handig. Dan maar met de hele groep achter de computer kijken. We willen ook de eerste 'rough cut' van de film bekijken, maar de computer heeft geen 'render' kunnen maken. Ik heb het een aantal keer geprobeerd, maar hij bleef steeds hangen. Dan maar ongerenderd in het programma bekijken. Maar dat trekt ie na een paar minuten ook niet. We krijgen groene schermen en frames van andere stukken film door elkaar. In de 4 uur les van deze ochtend ben ik ongeveer 2 uur bezig met opnieuw opstarten en de strandbal te bekijken. Dit is niet echt motiverend voor de studenten. Het is met goed werkende computers soms al een heel gedoe, maar als dit de standaard is dan moet je wel heel veel doorzettingsvermogen hebben.
Ook komen er mensen van de TV langs om een reportage te maken over wat wij hier aan het doen zijn. Ze filmen hoe we naar de strandbal aan het kijken zijn en ik probeer niet te vloeken zolang de camera loopt. We worden allemaal geïntervieuwd en ze willen een trailer. We proberen een kort stukje film te exporteren, wat na een paar keer proberen wel lukt. De cameraman is ook de editor, dus ik vraag naar de specificaties voor de export, maar hij weet niet eens het verschil tussen interlaced en progressive. Dat is alsof een loodgieter niet het verschil tussen koper en pvc weet. Of een bakker niet het verschil tussen maïsmeel en tarwemeel. En dat werkt hier voor de TV...
..als hij eerder van de workshop geweten had, had ie wel mee willen doen.

Tussen de middag werken we door en hoeft de computer nu nog maar maximaal 2x per uur opnieuw opgestart te worden. Oh ja, we staan in de krant! Dus ik ga nog even op zoek naar 2 krantjes. Maar dat is een heel karwij. Kranten koop je hier bij de Chinese supermarktjes, maar bij degene die ik bezoek hebben ze alleen maar de andere kranten. Als ik vraag of ze 'De Ware Tijd' hebben schudden ze 'Nee' en als ik dan vraag waar ik die dan kan kopen kijken ze snel de andere kant op en negeren ze al mijn andere vragen. Na een uurtje rondfietsen en elke chinees proberen, lukt het me om er 2 op de kop te tikken.

Als de avond groep begint is de VGA kabel weer terecht, maar is mijn connector voor de Mac weg. Ze hebben hier wel een connector, maar die is al jaren kapot. Ook handig. Ze hebben dus alleen maar Mac's staan, maar geen connector om ze aan te sluiten op de beamer. Gelukkig had ik dus de mijne mee genomen uit NL, maar die is nu dus weg. Weer gezellig met zijn allen achter de computer. De studenten van de avond groep zijn gemotiveerd door de voorbeeld filmpjes en willen ook een speciaal openings credits filmpje maken. We merken echt het verschil met de eerste lessen. Het is geweldig om te zien dat studenten nu veel meer uit zichzelf samen werken en dat ze dingen oppakken die moeten gebeuren.
Het is de editor ook gelukt om de reportage in elkaar te bakken dus kijken we met de avond groep ruim 10 minuten naar ons zelf op TV.

Vrijdag zitten we vanaf 8h 's morgens tot 23h 's avonds op de zolder van de academie te monteren. Erik en ik wisselen netjes onze vloek, scheld en tier sessies met de computer af. (Maarten, dit moet jou heel bekend voor komen, maar hier is het nog een stukje erger) Ik zie alleen even het daglicht als ik een proef versie naar de bioscoop breng om te kijken of ze het daar kunnen afspelen. Het lukt niet om het hele bestand te exporteren, dus ook nu maar weer een stukje.

Zaterdag ochtend ook weer om 8h op de academie. We mogen wel een sleutel van het gebouw, maar niet van het medialab (de zolder) dus moet er speciaal iemand langs komen om het voor ons te openen. Het lijkt wel of de computers 's morgens meer problemen hebben dan 's middags. Erik krijgt na 15x de computer opnieuw opgestart te hebben het programma niet aan de praat. We kopieren alle bestanden en hij gaat op een klein laptopschermpje verder. Rond een uurtje of één 's middags zijn we dan toch zo goed als klaar met het monteren. We zouden de uiteindelijke versies rond 15h langs brengen bij de bios zodat ze nog genoeg tijd hebben om ze om te zetten voor hun server. Dit lijkt te gaan lukken.. maar dan begint de horror pas echt.

Het lijkt onmogelijk om de hele films in één keer te exporteren. Proef stukjes van 2 minuten lukken wel, maar als we de hele film aan zetten stopt de export er halverwege mee.. We blijven proberen.. En steeds moeten we 45 min wachten om er achter komen dat het weer niet lukt.. Als je dan het export programma geforceerd wil stoppen blijft zelfs dat schermpje hangen. Ik heb nog nooit zo vaak de aan en uit knop van een Mac gebruikt.. Het internet doet het ook al 3 dagen niet, dus we kunnen ook niet zoeken naar en oplossing voor het probleem. We hebben inmiddels alle bestanden gekopieerd naar de 4 beschikbare computers en ze zijn allemaal bezig met exporteren, maar het lukt niet.. als er dan een keer een hele versie uit komt beginnen er halverwege de film groene frames op te duiken en loopt het weer helemaal in de soep.. De tijd verstrijkt.. we lopen te ijsberen voor de airco.. die op 24 graden staat.. (dat zou in NL verwarming zijn)..maar als we om 18h nog geen goeie versie hebben besluit ik naar ons appartement te fietsen om daar mijn eigen computer aan te zetten. (We durven onze eigen computers niet op het netstroom op de academie aan te sluiten omdat de voltage schommelingen er voor kunnen zorgen dat de computers kapot gaan, in ons appartement hebben we een stabilizer er tussen zitten). Mijn computer heeft een nieuwere versie van de software en die heeft niet de Codec die de bios nodig heeft. Dus ik gok het erop om ongecomprimeerd te exporteren. Dit bestand word meer dan 22GB en mijn computer wil het niet naar een externe harde schijf kopiëren. Weer terug naar de academie fietsen waar Erik ook nog steeds geen goeie versie heeft kunnen maken. We bellen met de technische man van de bios, die nog een andere export mogelijkheid geeft. Ik fiets weer naar het appartement waar ik mijn computer weer aan het exporteren zet. Op de academie proberen we exports te maken in kleine stukjes die we dan in de bios misschien aan elkaar kunnen krijgen.

Uit frustratie werk ik 1,5 rol van die dubbele koekjes met van dat witte spul ertussen weg, meer hebben we ook niet... Het is zo frustrerend om te moeten wachten op een computer die bezig is met exporteren. Ik kom er ook nog achter dat bij het omzetten naar de nieuwe versie van de software er wat beelden in de export zitten die niet bewerkt lijken te zijn. Dus weer eerst bewerken en weer een nieuwe versie. Om 21h hebben we 2 dvd's met losse stukjes film als we samen terug naar ons appartement fietsen waar we nog de andere versies op een DVD zetten. Om 22h zitten we dus 7h later dan gepland in een taxi naar de bios. Gelukkig is dit een branche waar ze 's avonds ook werken.

We zitten met de technische man in de controle kamer van de bios waar 5 gigantische projectoren staan als we er achter komen dat hij deze versies niet kan omzetten op zijn server. Ook zijn laptop speeld ze niet af. De laatste kans is dat we nog een andere versie maken en die dan morgen ochtend meenemen en dan vanaf een laptop naar de projector sturen. Dit is niet heel stabiel, maar de enige kans. De restaurants in de buurt van de bios zijn inmiddels dicht en het is 23:30 als we weer aan de waterkant eten bestellen.. ze kennen ons inmiddels: "Weer een vegetarische saoto soep met ei?" Jep!

Thuis de computer weer aan het werk zetten en naar bed. De volgende ochtend de versies checken en op een DVD branden. We stappen om 8h op de fiets. Het is een klein uurtje fietsen. Als we aankomen bij de bios is er alleen een schoonmaakploeg. Zij weten niet dat we komen dus ik vraag: "Is er iemand van de beveiliging?" Hij vraagt: "Iemand van de bijbel?" Het is dan wel zondag ochtend, maar zien we er echt uit als missionarissen?
De vrouw van de technische dienst weet ook niet dat we komen en als we aankomen dan moeten we alles nog uitleggen. Gelukkig weet ze net op tijd de bestanden op de computer te zetten terwijl ze VLC download om ze te kunnen afspelen. We testen de beeldkwaliteit en die is super! Mooi groot! Echt geweldig! Dan loopt de zaal langzaam vol. We zouden om 10h beginnen, maar we wachten op 2 studenten die de hoofdrol spelen in de eerste film. Ze zijn niet te bereiken, waarschijnlijk omdat ze op de brommer zitten. Als ze om 10:30 aankomen vertellen Erik en ik wat over de totstandkoming van het project en dan is het uur van de waarheid!

De eerste film speelt helemaal zonder problemen en er word veel gelachen in de zaal! Een succes! De 2de film heeft wat kleine opstart problemen, maar loopt voor de rest ook helemaal vlekkeloos. Ook hier weer gelach. 2 keer groot applaus van een zaal met tussen de 80 en 100 man! Dan halen we de studenten naar voren en is het tijd om vragen te beantwoorden. Van volwassenen die vragen wat het vervolg is, tot kinderen die vragen of dingen die te zien zijn echt bestaan.

Als laatste vraagt Rinaldo, de directeur van de Nola Hatterman Art Academy of we nog een keer terug willen komen om een vervolg workshop te geven. Ja dat willen we!

Tijd voor een drankje, waarbij we weer geïnterviewd worden door de krant en op de foto met de studenten. Het is echt een mooi spektakel! Er word gesproken over een afdeling film op het Nola en of wij die willen opzetten.

Dan hebben we nog een rondleiding achter de schermen speciaal voor de studenten. Ze krijgen nu ook de controlekamer te zien, waar de 5 projectoren staan. De vrouw van de techniek is heel open, vertelt heel uitgebreid en is bereid om alle vragen te beantwoorden. Dan om 12:30 start vol automatisch de eerste film. We zien vanuit boven hoe dat allemaal gebeurt en omdat het een 3D film is word er zelfs een brilletje geregeld die rond gaat door de groep.
Ik dacht dat we na een kwartiertje wel weer buiten zouden staan, maar alles bij elkaar duurt meer dan een uur en dan nog moeten we de studenten weg trekken.

Op de terugweg dus een lekke band, maar het kan me niks schelen, het is gelukt! Het was een succes!

Als afsluiting hebben we een etentje op het Nola geregeld! De Rietveld betaald het eten, het Nola de 'soft' en het gebak en Erik en ik het bier. Er word een grote geluidsinstallatie naar buiten gesleept en we dansen tot diep in de nacht!


--

Aan de waterkant zit een man die zijn Djogo kwijt is. Hij vraagt of wij hebben gezien wie hem weg gehaald heeft.. ..uhm, nee... hij is boos en zegt: "Je moet je ogen de kost geven!"