Hoog pitje - Reisverslag uit Paramaribo, Suriname van Niels Albers - WaarBenJij.nu Hoog pitje - Reisverslag uit Paramaribo, Suriname van Niels Albers - WaarBenJij.nu

Hoog pitje

Door: Niels Albers

Blijf op de hoogte en volg Niels

30 Januari 2013 | Suriname, Paramaribo

Afgelopen weekend vonden we het wel eens tijd worden om te gaan fietsen. We dachten dat we nu wel genoeg gewend waren aan het linksrijdende verkeer, maar het duurt me toch langer dan ik me kan herinneren uit India. Misschien komt het ook wel omdat het drukker is in India en de weg daar continue gevuld is met auto's (dus dan zie je gewoon waar ze rijden). Erik moest ook duidelijk even wennen, hij had al op de hoek van onze straat een bijna dood ervaring.

Toch niet opgegeven en door gefietst, langs de Suriname rivier, langs gigantische vila's waarvan de meeste internationale ambassades zijn. Aan het einde van de weg kunnen we met een bootje over naar Nieuw Amsterdam. De bootjes gaan als de schipper vind dat er genoeg geld is betaald om over te gaan. Dus meestal staan er mensen te wachten om samen in zo'n bootje te gaan. Maar in het weekend is het rustig, dus er is maar één man met een brommer. We betalen dus allemaal 1/3 de om aan de vraag te voldoen.
Nieuw Amsterdam is gebouwd in 1734, het ligt op het punt waar 2 rivieren samenkomen, vlak bij de kust, dus super strategisch en daarom staat er ook een 'fort'. Later is er nog een gevangenis bij gebouwd.

Oude kanonnen tussen de palmbomen langs het water op de dijk doen ons herinneren aan wat die gekke Nederlanders hier vroeger allemaal hebben uitgespookt.
Er liggen overal kokosnoten op de grond. Op de resten van een betonnen bankje in combinatie met mijn survival skills lukt het om er een paar open te breken zodat ik de melk er uit kan drinken en daarna de verse kokos op kan eten. En ik moet zeggen dat het goed smaakt na al dat geploeter in de brandende zon.

We besluiten om een bezoekje te brengen aan het museum. Je kan niet echt meer van een fort spreken. Het schijnt van hout gebouwd te zijn geweest en daar is niks meer van over. Er staan nog 2 kruithuizen die ooit van steen gebouwd waren en dus een later gebouwde gevangenis ook van steen. Vooral de oude pantserwagen past heel goed thuis in dit historische plaatje. Tussen de roest door kan je zien hoe dik het pantser was, ik denk dik genoeg om je tegen muggensteken te beschermen. Bij het verlaten van het museum terrein word er gevraagd of je een vragenlijst wil invullen waarop consequent fort met een 'd' geschreven is en dat weer met een rode pen verbeterd is. Sowieso is er een groot contrast met het 'over gedesignde' Nederland. Je kan hier best een post-it of een stuk tape op een officieel bord plakken, die dan net zo veel (of weinig) betekenis heeft.

Na het bezoek aan het museum besluiten we om niet met de boot, maar over de meer zuidelijk gelegen nieuwe hoge brug terug te gaan. Roy had gezegd dat je daar niet over kon fietsen, maar andere mensen zeiden van wel. Hij lag verder dan we dachten en het was iets over 18h dus dan weet je dat het snel helemaal donker is. Er is langs deze weg ook geen straatverlichting of fietspad, dus we hebben drie kwartier kei hard gefietst om voor het donker bij de brug te zijn. En ja, je 'kan' wel over de brug met de fiets, maar er is niet heel veel ruimte tussen de auto's. Je moet het een beetje vergelijken met de steilste bruggetjes in Amsterdam, maar dan 30x zo hoog. Het laatste stuk sta je bijna stil met zo'n oude oma fiets. We zien wel mensen die de andere kant op lopen met de fiets in de hand (en raar kijkend), maar het lukt ons om de top te bereiken zonder af te stappen. Heel even kort van het uitzicht genieten, je mag en kan echt niet stoppen daar en dan volle bak naar beneden. Ik trap mijn achteruittraprem volledig in, maar dan nog ga je kei hard naar beneden. Mijn natte blouse van het omhoog fietsen droogt door de wind weer lekker snel op.

Zondag avond de andere kant op gefietst naar een grote Mall. Hier zijn allemaal luxe winkels, een McDonalds, Pizza Hut en een bioscoop. We willen even snel wat eten voordat we naar de film gaan, er is ook een shoarma tentje waar ze falafel verkopen. Maar weer eens met de neus op de feiten gedrukt, dat we hier gewoon alleen lokale dingen moeten eten. De shoarma van Erik zag er uit als aangefikte, uitgedroogde konijnenkeutels op een bord slappe patat en ik had wel 2 stukjes falafel in mijn broodje zitten. Alles even weggespoeld en de bacterien gedood met een knal groene Fernandes als we de zaal inlopen voor de nieuwe Quentin Tarantino, 'Django Unchained'. Ik wil geen reclame maken, maar doe het toch. Als je van Tarantino films houd, dan moet je deze film echt op het grote doek zien!! Tot zover..

Volgens mij is de kleine regentijd nu echt begonnen, het komt nu minstens 1x per dag goed hard met emmers naar beneden en we zijn al een keer goed nat geregend omdat je het echt niet aan ziet komen. Maar je weet wanneer je in paradijs zit als je maar 2 stappen uit de deur hoeft te doen en een passievrucht kan plukken. (Had die dingen voorheen alleen maar in dubbeldrank geproefd)

De lessen afgelopen donderdag waren ook weer een succes. De opkomst was weer goed. En de studenten zijn nog steeds gemotiveerd. We hebben verschillende trackingshots laten zien (lange shots in films die in een keer gefilmd zijn zonder onderbreking), waarna we de studenten zelf zo'n filmpje lieten maken. Ze werden opgedeeld in 2 groepen, waarin ze een regisseur en camerapersoon moesten kiezen. De opdracht was: 'Bedenk een scene van 1 shot, waarin de camera op reis gaat en een ontmoetting vastlegd. Alle overige studenten moeten minimaal 1 keer in het shot voorkomen. Ze mogen niet allemaal tegelijk in beeld komen. Tussen 1 en 2 minuten. Hou het interresant, wees creatief. Dus niet allemaal op een rijtje of voorbij laten lopen.'
Het ging dus ook over communicatie want dat vinden ze ook moeilijk. Zorg dat iedereen weet waar en wanneer hij wat moet doen.

Over communicatie gesproken, ze gebruiken hier wel de zelfde woorden, maar we spreken toch een andere taal. Vooral het gebruik en verdraaien van spreekwoorden en gezegden is super grappig. 'Soms moet je iets gewoon even op een hoog pitje zetten.'
'Ik ga gewoon naar de juiste wandelgangen zoeken, ja toch?'
'We hebben eigenlijk.. zeg maar.. wel niet batterijen voor deze camera.'

'Nu heb ik eigenlijk zeg maar wel niet nog veel meer interessante dingen te vertellen.. ja is goed toch?'

  • 30 Januari 2013 - 23:49

    Chantal:

    Tja India was op z'n eigen manier onveilig, haha. Het is idd wel prettig om verkeer aan te zien komen. Maar kan me herinneren dat wij ook een keer een naderende bus niet meteen zagen doordat we links-rechts- links keken ipv rechts- links- recht :)

  • 31 Januari 2013 - 13:14

    Malou:

    Haha je schrijft leuk Niels! Gezellig om op deze manier het gevoel te krijgen dat ik er ook een beetje bij ben. Hoe is het om geen vlees te eten? Wel genoeg keuze voor een voedzame maaltijd daar of valt het tegen? Enjoy enjoy en blijf verslagen schrijven en foto's maken :-) X

  • 31 Januari 2013 - 17:06

    Jon:

    He Niels, je genit je, zo te lezen, weer als een jonge hond in de regen. Leuk om zo een beetje mee te mogen reizen. Goed oppassen op het vreemde verkeer en in de toekomst vaker de Bijlmer bezoeken, dan blijft het taalgebruik wel hangen. See you.

  • 03 Februari 2013 - 16:35

    Oma Huijser:

    Ik ben in Woerden en lees jouw verhalen. Je hebt het naar je zin merk ik, ondanks de muggen en het gevaarlijke fietsen en de kippenpoten. Wordt vervolgd!!
    Liefs, oma

  • 03 Februari 2013 - 18:04

    Lex Albers:

    Hoi Niels,
    Leuk verhaal, goed geschreven.

    In mijn jeugd (1975) heb ik onderstaande film ooit gezien (van Michelangelo Antonioni). Het werd geen hit, maar ik ben hem nooit vergeten door de ingenieuze opzet.
    De slotscene is een take van ca 10 minuten die in een keer is genomen. Hij begint in een kamer, kijkt naar buiten, waarbij je alle hoofdpersonen van de film langs ziet komen, gaat dan door een getralied raam naar buiten, draait weer om en kijkt weer door het raam naar binnen, waar de situatie dan veranderd is.

    The Passenger (1975)
    Professione: reporter (original title)
    regie Michelangelo Antonioni

    Heb je die ooit gezien? Een aanrader.

    Groet
    Lex

  • 06 Februari 2013 - 15:33

    Kim:

    Ha Niels!
    Klinkt goed daar zeg. Heel veel plezier nog!
    Groet

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Niels

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 445
Totaal aantal bezoekers 48356

Voorgaande reizen:

17 Januari 2013 - 02 Juni 2013

Caribbean

03 December 2007 - 10 Augustus 2008

Poging tot liften naar Australie

04 Juli 2006 - 11 Augustus 2006

Liften naar Moskou

Landen bezocht: