het stoppenplan

11 Januari
Ben de laatste dagen vooral bezig om spullen te kopen die ik echt nodig heb. Maar dat is niet makelijk in een 'groot dorp' als Sofia. Nergens een lader te vinden voor mijn kleine fotocamera die ik in mijn broekzak had. Ik ben zelfs bij het olympus service center van Bulgarije geweest, maar nee. Alleen een soort universele alles lader, maar bij een andere winkel was de dame zo vriendelijk om me te vertellen dat die niet te vertrouwen zijn. Daarnaast had hij niet eens een plug om in het stopkontakt te steken...

12 Januari

Mailtje van Rick gehad. Die heb ik in Bratislava ontmoed en hij is nu ook in Sofia. We spreken af en hij verteld me dat er 's avonds een meeting is van CouchSurfers in Sofia. Dus daar gaan we naartoe. Van de 50 aanwezigen zijn wij de enige 2 buitenlanders en wij sufen op het ogenblik allebei geen couch. Het is wel gezellig en ik ontmoet 2 Bulgaren die Nederlands spreken. Altans 1tje spreekt vlaams met een bulgaars accent (ik moet opletten wat ik nu schrijf, want ze kunnen dit lezen :P ). Maar ze willen natuurlijk Nederlands met mij spreken omdat ze niet vaak de kans krijgen. Maar ik heb soms moeite om de nederlandse woorden te vinden.
Na heerlijk gegeten en gedronken te hebben gaan we nog naar een club, maar het gehele interieur is van tijgervel en dat spreekt mij niet echt aan. Gelukkig ben ik niet de enige en ga ik met 3 anderen naar een gewone bar om gewoon bier te drinken en te lullen.

13 Januari
Ben vandaag naar Todor geweest, de gast van couchsurfing waar ik vorige week een nachtje geslapen had. Hij maakt 'shortmovies' bekijk er een paar. Daarna weer drinken met 2 gasten van gisteravond. En we gaan deze keer naar een rockbar. Lekkere muziek, ze doen aan 'requestjes', soms een kleine pit, dus Niels ook weer blij.

Om 6h 's morgens stuur ik nog even een mailtje naar mijn host in Istanbul, dat ik een paar bussen later pak morgen omdat het een beetje 'vroeg' is geworden....

14 Januari

Ik pak mijn spullen (het zijn er niet zo veel, dus ik ben zo klaar) en ga naar het busstation. Ik neem de bus van 13h want die is het goedkoopst (geen idee waarom). Als we vertrekken in Sofia ben ik de enige persoon die betaald heeft. De andere (allemaal turken) liften een klein stukje mee naar plekken onderweg. Pas in Plovdiv stappen er meer mensen in. Maar het totaal zal nooit de 15 oversteigen. Ik heb nog leuke herrineringen aan de grens tussen Bulgarije en Turkije (zie: http://ajoh.waarbenjij.nu/index.php?intMessageId=1369451 ) dus ik ben voorbereid als we daar aankomen.
stap(lees stop)1: tanken
stap2: busschauffeur en personeel moet paspoort laten zien aan bulgaarse grens.
stap3: stapiedereen moet de bus uit en een voor een paspoort aan loket laten zien.
stap4: (stap opzij) En wie pikken ze eruit om moeilijk te doen, jaaaaa dat is Niels :) Ik moet appart gaan staan en wachten tot iedereen geweest is. Dan krijg ik nog 2347 vragen. Moet een ID kaart laten zien. Maar die heb ik niet want ik heb een paspoort!?! Bankpas is ook goed. Waarschijnlijk doen ze zo moeilijk omdat ik als enige nog geen enkele stempel in mijn paspoort heb.
stap5: iedereen weer de bus in.
stap6: busschauffer en personeel moet paspoort laten zien aan turkse grens
stap7: douane komt bus in om passagiers te controleren.
stap8: Niels moet bus uit om visum te halen.
stap9: naar ander loket om visum te stempelen.
stap10: bus weer in
stap11: iedereen de bus uit om taxfree te shoppen (alleen voor alcohol en nicotine verslaafden)
stap12: wachten tot iedreen weer in de bus zit
stap13: weer een douanier die kijkt of alle stempels wel in orde zijn.
stap14: iedereen er weer uit en alle bagage moet open en gechecked worden.
stap15: iedereen weer de bus in
EN DAN NAAR ISTANBUL

We zetten nog wat mensen af op de vluchtstrook langs de snelweg en om 9:30 komen we aan op het busstation in Istanbul.
Ik heb de adresgegevens van mijn CouchSurfhost, dus die laat ik aan het buspersoneel zien. Ze zeggen dat ik alleen een taxi kan nemen vanaf hier.. en dat kost 30 euro. Sure van Sofia naar istanbul betaal ik 17,50 en dan in Istanbul zelf ga ik zeker even 30 euries betalen... NOT!
Op zoek naar een stadskaart en dan blijkt dat er ook nog een metro station is. Met de metro zo ver als ik kan. En dan een stukje lopen naar de ferry's. Ik loop zo'n 30 min door super donkere steegjes en gangetjes, berg op, berg af, geen straat verlichting, bergen afval en de enige mensen die ik tegenkom zijn schoonmakers.
Maar ik vind het en ik kan nog net de laatste ferry van 23h halen. Ik bel even en krijg de laatste aanwijzingen en om 23:45 stap ik bij Elif en Mustafa naar binnen.
Ze zijn echt super gastvrij, ik heb een eigen slaapkamer en ik kan een van de 2 laptops altijd gebruiken voor internet.

15 Januari
Super goed geslapen en nu is het wel weer eens tijd voor een douche. Elif maakt een ontbijtje en dan gaan we op zoek naar nog wat spullen die ik nodig heb. Maar dat is allemaal makkelijker gezegd als gedaan. We lunchen nog in een restaurant met allemaal lokaal eten (en dat is niet alleen kebap).

16 Januari
Vandaag ook weer rustig aan gedaan, beetje geinternet en eindelijk een host voor Mumbai gevonden. Dan naar het centrum op zoek naar een Lonely Planet van India. Ik word van her naar der en weer terug verwezen en dan vind ik een winkel met bijna alle LP's die er bestaan, op zoek naar de 'i' en ja hoor, daar is en gat. Als ze me niet meer naar een winkel kunnen verwijzen waar ik nog niet geweest ben, geef ik het op en loop ik naar het centrum via een andere weg dan de drukke winkelstraat. En wat zie ik daar... een boekwinkel. Ze hebben de lonely planet van South India, maar die neem ik. En weet je wat ze ook hebben, het boek 'Desperation' van Stephen King dat ik aan het lezen was en dat in mijn tas zat toen deze....
Ik had er echt al sinds Griekenland naar gezocht, maar dit specefieke boek was nergens te vinden...

Om 17h afgesproken met Mustafa, een vriend van een vriend heeft een winkel waar ze een lader voor mijn fototoestel hebben. Het blijkt geen originele te zijn, maar beter iets als niets...
Koop ook nog een extra accu die later (in India) niet blijkt te werken.

Dan beld Shira, een Canadese CouchSurfer die ik in Griekenland ontmoed heb en ga ik nog wat met haar vriendin en host drinken.

Dan is het tijd om naar het vliegveld te gaan, want het nieuwe vliegveld waarvan ik vertrek ligt ver buiten de stad...